Poseł Tomasz Cimoszewicz nie raz już zaobserwował „niestabilny” stan wicemarszałka Sejmu Ryszarda Terleckiego. Twierdzi, że Terlecki prowadzi obrady będąc pod wpływem alkoholu i uważa, że powinno mu zostać obniżone uposażenie poselskie.
Cimoszewicz odwołał się na Twitterze do parafowanej przez prezydenta ustawy dotyczącej obniżenia uposażeń poselskich, za naruszenie powagi Sejmu oraz w rażący sposób spokoju lub porządku na terenie będącym w zarządzie Kancelarii Sejmu. „Z czego jeszcze obniżać? Mój stolarz w dwa tygodnie zarabia ‚poselską pensję’. Terleckiemu za prowadzenie obrad pod wpływem obniż marszałku” – napisał.
Wcześniej, bo na początku czerwca Cimoszewicz pytał o karę, jaką wymierzy mu marszałek Marek Kuchciński. Dyskusja toczyła się wtedy wokół ukarania przez prezydium Sejmu posła PO Sławomira Nitrasa za przerywanie wystąpienia Mateuszowi Morawieckiemu. „Czy Marek Kuchciński zastosuje 3-miesięczne obniżenie uposażenia względem Terleckiego? Od dzisiaj niech marszałkowie dmuchają w alkomat przed rozpoczęciem obrad!” – apelował Cimoszewicz.
Spożywanie alkoholu w Sejmie to sprawa nie nowa. Jesienią ub. roku. wicemarszałek Sejmu Stanisław Tyszka z Kukiz’15 argumentował, że parlament jest jedynym zakładem pracy w Polsce, gdzie jest to dopuszczalne. Stanowcze „nie” pomysłowi ograniczeń mówił z kolei Stanisław Pięta z PiS. „Nie uważam, aby zasadne było wprowadzanie prohibicji w Sejmie. (…) Przecież zdarza się, że mamy gości, chcemy ich poczęstować i sama herbata nie zawsze jest na miejscu” – argumentował.
I tylko Paweł Kukiz, na Facebooku dowodził, że zakaz sprzedaży i picia alkoholu na terenie Sejmu to zwykła ściema. Bo jak pisał, „zawsze można walnąć „małpkę” gdzieś poza Sejmem na 15 minut przed wejściem na mównicę”. Zmodyfikował więc postulat Tyszki proponując wprowadzenie… alkomatu przy mównicy, by „w każdej chwili marszałek mógł sprawdzić trzeźwość delikwenta”. Kto sprawdzi marszałka? O tym ani słowa.
Swego czasu były rzecznik KRS, sędzia Waldemar Żurek stwierdził, że „jest w stanie pokazać posłów, którzy przemawiali po pijaku z mównicy i nadal są w Sejmie”.
W tygodniu to jesteśmy cisi jak ta ćma,
W tygodniu to nam wszystko wisi aż do dna.
A jak się człowiek przejmie rolą, sam pan wisz,
To zaraz plecy go rozbolą albo krzyż.
W tygodniu to jesteśmy szarzy jak ten dym,
W tygodniu nic się nie przydarzy, bo i z kim?
I życie jak koszula ciasna – pije nas,
Aż poczujemy mus i raz na jakiś czas
W Polskę idziemy, drodzy panowie,
W Polskę idziemy,
Nim pierwsza seta zaszumi w głowie
Drugą pijemy.
Do dna, jak leci,
Za fart, za dzieci,
Za zdrowie żony.
Było, nie było…
W to głupie ryło,
W ten dziób spragniony.
Świat jak nam wisiał, tak teraz nie jest nam wszystko jedno,
Śledziem się przeje, kumpel się śmieje, dziewczyny bledną,
Świerzbią nas dłonie i oko płonie, lśni jak pochodnia
Aż w nowy tydzień świt nas wygoni, no, a w tygodniu…
W tygodniu, bracie, wolno goisz kaca fest,
Bo czy się stoi, czy się leży, jakoś jest.
W tygodniu kleją ci się oczy, boli krzyż,
A wyżej nerek nie podskoczy, sam pan wisz…
W tygodniu żony barchanowe chrapią w noc,
A ty otulasz ciężką głowę ciasno w koc,
I rano gapisz się na ludzi okiem złym,
Gdy nagle coś się w tobie budzi i jak w dym.
W Polskę idziemy, drodzy panowie,
W Polskę idziemy,
Nim pierwsza seta zaszumi w głowie
Do ludzi lgniemy.
Słuchaj, rodaku,
Cicho!
Czerwone maki, serce, ojczyzna,
Trzaska koszula, tu szwabska kula,
Tu, popatrz, blizna.
Potem wyśnimy sen kolorowy, sen malowany,
Z twarzą wtuloną w kotlet schabowy, panierowany,
My, pełni wiary, choć łeb nam ciąży, ciąży jak ołów,
Że żadna siła nas nie pogrąży… orłów, sokołów!
A potem znów się przystopuje i znów gaz,
I społeczeństwo nas szanuje, lubią nas.
Uśmiecha się najmilej ten i ów,
Tak rośnie, rośnie nasz przywilej świętych krów.
Niejeden to się nami wzrusza, słów mu brak,
Rubaszny czerep, ale dusza, znany fakt,
Nas też coś wtedy dołku ściska, wilgnie wzrok,
Bracia rodacy, dajcie pyska, równać krok.
Lewa!
W Polskę idziemy,
W Polskę idziemy, bracia rodacy!
Tu się, psia nędza, nikt nie oszczędza,
Odpoczniesz w pracy.
W pracy jest mikro, mikro i przykro,
Tu goudą spływa,
Cham lub bohater,
polska sobotnia alternatywa.
Gdy dzień się zbudzi i skacowani wstaną tytani
I znowu w Polskę, bracia kochani, nikt nas nie zgani.
Nikt złego słowa, Łomża czy Nakło,
Nam nie bałaknie
Jakby nam kiedyś tego zabrakło,
Nie… nie zabraknie…
Earl drzewołaz 