Macierewicz dyktuje warunki walki z Kaczyńskim

12 kwietnia 2017

Antoni Macierewicz wybrał rodzaj broni, którym walczy z Jarosławem Kaczyńskim. Jakkolwiek ją nazwiemy: rapierem, koltem, młotem, pojedynek toczy się na warunkach ministra obrony.

Zauważmy, iż Macierewicz z Andrzejem Duda wygrał w sposób bezapelacyjny. Nie użył żadnej broni, choć Duda rzucał w twarz rękawiczkami, chusteczkami (w tym wypadku – listami), Macierewicz tylko orzekł, iż prezydent jest w stosunku do niego niehonorowy, nawet nie kwapił się stawić na konferencji prasowej z Dudą, aby zakomunikować swoje zwycięstwo.

„To się wie” – taki był werdykt orzeczenia zwycięstwa Macierewicza nad Dudą.

Macierewicz z Kaczyńskim fechtuje Misiewiczem. Ileż do tej pory zrobił uników, zasłon, ukłonów ironicznych- wysyłając Misiewicz na urlopy, chowając go w gabinetach ministerstwa, iż można nazwać Macierewicza Wołodyjowskim tej wojenki z prezesem PiS.

Kaczyński to Kmicic, bo dla mnie jego postawa z komisją PiS ds. Misiewicza i zawieszeniem członkostwa PiS tegoż Misia- to wartość zawołania: „Macierewicz, wstydu oszczędź!”.

Kaczyński na ratunek wezwał swoich zaciężnych z młotami (komisja PiS), aby Macierewicza – poprzez Misiewicza, jako broń – sprowadzili do pozycji horyzontalnej, czyli siłami partyjnymi obalili go.

A ja sekunduję im, aby walczyli jak najdłużej. Ile się da, wykrwawcie się!

I jak w klasykach tego typu wojenek, mogą zostać nawet grabarzem. Pochowam obydwóch i zatrzasnę księgę, niektórzy nazywają takie ciężkie okładki – wiekiem.

„I niech nikt o nich nie pamięta!” – tak winna brzmieć ostatnia fraza wiekopomnego dzieła PiS. Tako wam rzecze Kleofas.

Więcej >>>

POWIĄZANE WPISY:

„Antek, ty świrze”

J K 12 kwietnia 2017

Może jednak bardziej adekwatnym określeniem działań ministra byłoby „Antek, ty agencie…”? .

Antoni Macierewicz ma dość bogatą kartę działalności opozycyjnej: już z liceum został relegowany za odmowę potępienia na apelu szkolnym słynnego orędzia biskupów polskich do biskupów niemieckich, w marcu 1968 roku aresztowano go na kilka miesięcy za uczestnictwo w strajku studenckim. Po niepokojach w Radomiu i Ursusie w czerwcu 1976 roku został współzałożycielem Komitetu Obrony Robotników, który wspomagał materialnie i prawnie represjonowanych robotników. W stanie wojennym był przez rok internowany, w latach 80-tych uczestniczył w różnym stopniu w akcjach podziemia antykomunistycznego.

„Noc teczek” i jej skutki

Na głębsze wody polityczne wypłynął w 1991 roku, gdy premier Jan Olszewski powołał go na stanowisko ministra obrony i od tego momentu warto zacząć bliżej przyglądać się jego poczynaniom, a zwłaszcza ich skutkom. W czerwcu 1992 roku, realizując sejmową uchwałę lustracyjną, ogłosił podczas dramatycznego, nocnego posiedzenia Sejmu listę agentów SB, zajmujących aktualnie wysokie stanowiska państwowe i partyjne. Były na niej 64 nazwiska znanych polityków i członków rządu (m.in. szefa doradców premiera, dwóch konstytucyjnych ministrów oraz 6 wiceministrów), posłów i senatorów (niemal ze wszystkich klubów sejmowych), którzy – według zachowanych zapisów archiwalnych z czasów PRL – byli ewidencjonowani przez UB i SB jako ich tajni współpracownicy. Pikanterii sprawie dodaje fakt, iż znalazł się na niej również przewodniczący ZChN Wiesław Chrzanowski, a więc wówczas partyjny szef Macierewicza, co spowodowało zresztą szybkie usunięcie pana Antoniego z tej partii. Umieszczenie na liście własnego szefa może świadczyć o bezkompromisowości i bezwzględności, a nawet rzetelności lustratora, ale czy aby na pewno? Ale o tym za chwilę.

Ogłoszenie „listy Macierewicza”, jak ją później powszechnie nazwano, doprowadziło do politycznego kataklizmu, którego wynikiem było wotum nieufności dla rządu Olszewskiego, które zostało przegłosowane znaczną większością. W głosowaniu w nocy z 4 na 5 czerwca 1992 gabinet Jana Olszewskiego został odwołany: 273 posłów głosowało za (m.in. UD, KLD, SLD, KPN, PSL) przy 119 przeciw (m.in. ZChN, PC, NSZZ „Solidarność”) i 33 wstrzymujących się.

„Nocna zmiana”, czy też „noc długich teczek” tak bredzi prawica o tym dniu. W rzeczywistości było to normalne parlamentarne działanie – rząd przegrał z kretesem głosowanie o wotum nieufności. Gabinet Olszewskiego był fatalny, wybitnie nieudolny, nieskuteczny, nie miał nigdy stałej większości, paraliżowały go ciągłe targi o niemal wszystko między partiami go tworzącymi, dominował chaos, brak jasnego programu politycznego i gospodarczego. Rozpaczliwy „rzut teczkami” miał go uratować i pogrążyć opozycję, co jednak zupełnie się nie udało.

Po naświetleniu w skrócie tamtych wydarzeń wracamy do bohatera naszego tekstu. Jego działanie tak ocenił Krzysztof Piesiewicz w książce „Skandalu nie będzie”: „Lista Macierewicza otwierała drogę do dzikiej lustracji, która (…) krzywdziła wielu ludzi, zaprzeczała potrzebie moralnej i sprawiedliwym zasadom (…) stawiała pod znakiem zapytania podstawowe prawo do obrony i gwarancję, że jedynym miejscem do tego typu rozstrzygnięć jest niezawisły sąd”.
Ta „dzika” lustracja wywołała wielką falę krytyki i oburzenia. Stała się koronnym argumentem przeciwników lustracji w ogóle, zarówno tych z lewej, jak i prawej strony sceny politycznej. Macierewicz przegrał kilka procesów sądowych o zniesławienie z ludźmi z tej listy i zaczęły się podnosić głosy, że żadna lustracja nic nie da, że nigdy nie będzie wiarygodna, że materiały z teczek można odczytywać na kilka sposobów, że nieraz nie sposób ustalić, czy delikwent jest ofiarą, czy TW, że teczki są niekompletne, a materiały mogą być sfałszowane itd.

Teraz po latach i innych działaniach ministra, o których będzie dalej, nie można uniknąć pytania: czy aby prawdziwym celem Macierewicza nie było skompromitowanie lustracji raz na zawsze tak, żeby nikt już nie mógł traktować poważnie materiałów z archiwów SB? Może chciał w ten sposób osłonić przynajmniej część donosicieli, wobec których miał jakieś plany, a może kierowały nim nieznane na razie jeszcze inne pobudki?

Skaza na pomniku niezłomności?

Ciekawą i dająca do myślenia rzecz powiedział w wywiadzie dla „Newsweeka” Bogdan Lis: „Trudno było wtedy być liderem, to wiązało się z odpowiedzialnością za ludzi. Ja tych wszystkich osób, które chcą teraz zmieniać historię, tam nie widziałem. Antoni Macierewicz w 1983 roku chciał się ze mną spotkać, miał coś ważnego do powiedzenia. Wyszedł na przepustkę z obozu dla internowanych. Zwrócił się o spotkanie i ja się z nim spotkałem, a to zawsze jest problem, gdy się w podziemiu spotykasz z kimś, kto nie jest w strukturach podziemia, bo trzeba się odpowiednio ubezpieczyć. Szybko uciekłem z tego spotkania, bo uznałem go za agenta KGB. On namawiał mnie do tego, żebym się ujawnił, mówił, że “Solidarność kaputt, że to koniec z Solidarnością” – i mówię to z ręką na sercu – “że tak naprawdę jedynym ratunkiem jest, żebyśmy tak autentycznie, naprawdę pokochali ZSRR, bo tylko, jak oni nam uwierzą, że my ich kochamy, to dadzą nam więcej wolności”. Taki człowiek! On ma być dziś liderem tamtej Solidarności?!”.

Czyżby podczas stanu wojennego i internowania zaszła w panu Antonim jakaś wielka zmiana poglądów politycznych i nastąpiło „rozmiękczenie” niezłomnego antykomunisty? Z kolei Jarosław Kaczyński w swoim „Alfabecie” tak opisuje wizytę u Macierewiczów w sierpniu 1980 roku, podczas fali strajków, gdy SB ganiała za opozycjonistami: „Żona Macierewicza, Hanka, wprowadza mnie do łazienki. Antek siedzi w zamkniętej łazience na sedesie. Podekscytowany krzyczy: niech mnie rozstrzelają. A żona: mogą cię rozstrzelać, na razie siedzisz na klozecie”. Mocno to dziwna sytuacja i tchórzliwe wręcz zachowanie człowieka, który brał udział w strajkach studenckich w 1968 roku i zakładał KOR, chyba już wtedy Macierewicz nie wytrzymywał nerwowo…

Gwoli ścisłości trzeba tu jednak dodać, że w książce „Anatomia buntu. Kuroń, Modzelewski i komandosi” Andrzej Friszke na podstawie materiałów IPN stwierdził, że w marcu 1968 Antoni Macierewicz obciążał w śledztwie innych działaczy opozycji, w tym Wojciecha Onyszkiewicza. Minister wbrew deklaracjom ostatecznie nie pozwał jednak do sądu jej autora.

Likwidacja WSI i akcja „Zen”

Prawdziwy „wiatr w żagle” złapał Macierewicz jednak dopiero w 2006 roku, gdy został wiceministrem obrony i likwidatorem WSI. Każdy reżim potrzebuje wrogów, najczęściej urojonych, których obarcza za wszelkie nieszczęścia i niepowodzenia państwa i konsoliduje swoich zwolenników wokół walki z nimi. Takim diabolicznym wręcz wrogiem Polski były w tym okresie dla PiS-u Wojskowe Służby Informacyjne. Obwiniano je o wszystko, jak zwykle bez konkretnych dowodów, co można nazwać tresowaniem homo pisusów, którzy na dźwięk słowa „WSI” mieli mieć jak najgorsze skojarzenia ze wszelkimi zbrodniami, jakie rzekomo popełniali funkcjonariusze tych służb, chociaż mało kto z nich wiedział, czym tak naprawdę było to złowrogie WSI.

Macierewicz zabrał się do pracy z bolszewicką wręcz zawziętością i zaciekłością, czego wynikiem było publiczne ogłoszenie (po akceptacji prezydenta Kaczyńskiego) raportu o ich likwidacji. Nie wnikając w szczegóły, oskarżył on funkcjonariuszy tych służb o mnóstwo przestępstw, ale również – co było kuriozalne i nie spotykane do tej pory w żadnym państwie – zamieścił nazwiska tajnych agentów i współpracowników tych służb, działających aktualnie również w Afganistanie. „Dziwnym zbiegiem okoliczności” nastąpiły, jeszcze przed publikacją raportu, niemal masowe przecieki nazwisk do pisowskiej prasy, może na wszelki wypadek, gdyby jednak raportu nie opublikowano? Poza tym niedawno prasa donosiła, że Macierewicz przekazał tajną jeszcze wersję raportu tłumaczce związanej z ambasadą rosyjską, żeby go przełożyła na swój język.

Pamiętam, jak lata temu, czytając „Przygody dobrego wojaka Szwejka”, śmiałem się, gdy natrafiłem na fragment, w którym opisane było, jak to jeden z generałów sfiksował i wydawał (działo się to podczas I wojny światowej) rozkazy dla podległych sobie armii, zamieszczając je w gazetach. Niestety, okazało się, że wyobraźnia Haska była za mała – nie wpadł on na pomysł, że można ogłaszać w gazetach nazwiska swoich tajnych agentów działających na wrogim terenie.

Absolutnie niewiarygodną rzeczą było zdemaskowanie w raporcie supertajnej operacji „Zen” która trwała w tym czasie w Afganistanie i była prowadzona przez siły USA, którym wydatnej pomocy udzielali Polacy. Jej celem było wyeliminowanie Ajmana Al-Zawahiriego, nazywanego wówczas „terrorystą nr 2”, a poprzez niego dotarcie do samego Osamy. Al-Zawahiri był uważany za „prawą rękę” bin Ladena, i rzeczywiście po jego śmierci w 2011 r. stanął na czele al-Kaidy.
„Czarnym ludem” tej operacji był według Macierewicza pułkownik Aleksander Makowski, negatywnie zweryfikowany oficer wywiadu PRL, w Afganistanie działający jako biznesmen, który współpracował z UOP i WSI. Z czasów komunistycznych zachował dobre kontakty w kręgach Sojuszu Północnego, a także z częścią byłych mudżahedinów. Obiecał dotrzeć do najważniejszych działaczy al-Kaidy na terenie północnego Afganistanu, jego zdaniem możliwe było dotarcie nawet do Osamy bin Ladena.

Zanim pułkownik Makowski wziął udział w operacji „Zen”, wspólnie z Amerykanami pracował w latach 1999-2000 przy operacji „Jawbraker”, której celem było ujęcie Osamy bin Ladena. Jak podkreśla, informacje o przemieszczaniu się przywódcy al-Kaidy i planowanych atakach terrorystycznych pochodziły także z pracy operacyjnej polskiego wywiadu, który na terenie Afganistanu działał od 1997 r.

Doświadczenia i kontakty pułkownika zostały wykorzystane, gdy po zamachu 11 września 2001 roku Polska stała się członkiem koalicji antyterrorystycznej. To właśnie wtedy polscy żołnierze rozpoczęli misję na terenie Afganistanu, a współpraca naszego wywiadu z amerykańskimi służbami miała zwiększać poziom ich bezpieczeństwa. Jak mówił Makowski, jednocześnie kontynuowano ściganie Osamy i operacja – gdyby zakończyła się sukcesem – miała doprowadzić do jego likwidacji.

W raporcie stwierdzono, że pułkownik chciał „wyłudzić od sojuszników” pieniądze i wprowadzał w błąd najwyższe osoby w państwie. „W sprawie „Zen” służby, działając na zlecenie hochsztaplera, okradały państwo polskie i były gotowe narazić polskich żołnierzy i zwierzchników sił zbrojnych na najwyższe niebezpieczeństwo i międzynarodową kompromitację” – napisano. Makowski – przesłuchany przez sąd – zaprzeczył tym słowom i podkreślił, że nie przedstawiono mu żadnych zarzutów w tej sprawie.

Po tych „rewelacjach” raportu operację natychmiast przerwano i w pośpiechu wycofano agentów. Był to jedyny znany przypadek we współczesnej historii, że państwo z rozmysłem zdekonspirowało własnych agentów wykonujących bardzo poważne tajne zadanie na jego korzyść. Być może Makowski był konfabulantem i oszustem – nagroda za pomoc w ujęciu bin Ladena wynosiła wszak 25 mln dolarów i Amerykanie na pewno nie skąpili grosza na wydatki związane z jego poszukiwaniem. Z drugiej strony nie można odmówić pułkownikowi znajomości realiów afgańskich i dobrych kontaktów z miejscowymi, które rozwijał latami, zresztą zgodę na tę operacje, a ściślej – udział w niej Polaków – wydał ówczesny minister obrony, Radosław Sikorski, któremu też trudno zarzucić ignorancję w sprawach Afganistanu. Poza tym, jak widać Amerykanie też ufali Makowskiemu, który już wcześniej z nimi współpracował.

Możliwe, że w WSI były nadużycia finansowe – w tajnych operacjach szpiegowskich i w ogóle w pracy wywiadu przepływ gotówki jest zawsze poza całkowitą kontrolą, taka jest natura tych służb. Czy pan Antoni spodziewał się, że np. Makowski będzie mu przynosił faktury za wykonaną pracę wywiadowczą, czy to swoje, czy też miejscowych współpracowników?

Dlaczego Macierewicz zdecydował się, na – nazwijmy rzecz po imieniu – zdradę agentów działających na tym terenie i celowe unicestwienie operacji? Czy to tylko bolszewicka zawziętość i bezkompromisowość, a może objaw jakiegoś szaleństwa lub działanie w amoku? Przecież można to było załatwić po cichu i bez rozgłosu, zresztą – co było większym złem: ujawnienie operacji i narażenie życia biorących w niej udział, czy ewentualna kompromitacja osoby Makowskiego w przypadku wyłudzenia przez niego pieniędzy od Amerykanów? Poza tym istniała, niewielka wprawdzie szansa, że jednak uda się dotrzeć do bin Ladena, co dało by polskiemu wywiadowi niesamowity splendor i uznanie w świecie.

„W tym szaleństwie jest metoda…”

…jak pisał klasyk już ponad czterysta lat temu. Czy czasem nie było tak, że nasz lustrator (albo być może jego mocodawcy, których istnienia nie można wykluczyć) przestraszył się, że USA mogą naprawdę dosięgnąć w operacji „Zen” bin Ladena i na wszelki wypadek wolał ją zdemaskować, póki jeszcze nie osiągnęła wyznaczonego celu? Ujawnienie nazwisk agentów działających na terenie Afganistanu spowodowało z kolei wzmożone ataki na polski kontyngent, pozbawiony praktycznie osłony wywiadowczej. Jeden z agentów w wywiadzie, w którym nie ujawniono jego personaliów, powiedział, że nagle wokół niego zrobiło się przeraźliwie pusto – zaczęli unikać go wszyscy miejscowi, został całkowicie odcięty od wszelkich informacji, a raport zrobił z niego wielką tarczę strzelniczą dla talibów, więc szybko wrócił do kraju z obawy o własne życie.

Wzmożenie ataków to potencjalne ofiary i rosnące niezadowolenie w Polsce, spotęgowanie nacisków na wycofanie kontyngentu z Afganistanu, czyli de facto – porzucenie sojuszników i utrata ich zaufania, osłabienie roli Polski w NATO. Może taki właśnie był cel ujawnienia nazwisk? Stawiam taką hipotezę, bo sprawa nie ma precedensu w historii i nie można tego kłaść na karb głupoty, zacietrzewienia czy też kompletnego braku wyobraźni co do skutków takiego posunięcia – były zresztą nawet nieoficjalne doniesienia o śmierci kilku agentów, zdemaskowanych przez raport, z rąk talibów (żaden rząd nie przyzna się przecież oficjalnie do tak tragicznej w skutkach kompromitacji…).

Rejterada spod Smoleńska

Kilka lat później wiele osób zostało zbulwersowanych zachowaniem Macierewicza w dniu katastrofy w Smoleńsku. Otóż część delegacji polskiej, wśród której byli nie tylko posłowie i senatorowie, udawała się na obchody rocznicy mordu katyńskiego pociągiem. Eurodeputowany Marek Migalski tak opisał sytuację, gdy dotarła do nich wieść o katastrofie: „Po tym, jak już się pomodlili za zmarłych i oddali im cześć, udali się do restauracji, żeby zjeść obiad. Głównym zaganiającym do autobusów i zachęcającym do jak najszybszego wyjazdu ze Smoleńska był Antoni Macierewicz. Nie potrafię zgadnąć, dlaczego setka polskich parlamentarzystów, posiadających paszporty dyplomatyczne, mających immunitety, nie przebiegła tych kilka kilometrów, które dzieliły ich od miejsca katastrofy, i nie pomagała ekipom ratunkowym w akcji? Dlaczego nie pobiegli tam i nie zabezpieczali terenu? Dlaczego nie fotografowali miejsca tragedii? Dlaczego dali się, jak barany, zamknąć w autobusach i zawieźć na obiad?” (Pisaliśmy o tej sprawie obszernie w tekście „Obiadek w Smoleńsku, czyli bardzo wstydliwa tajemnica śledczego Macierewicza”)…….

Obecny minister obrony nigdy nie zająknął się nawet słowem na temat ówczesnego swojego zachowania, wręcz rejterady – być może spieszył się tak do Warszawy, żeby przejąć jakieś ważne dokumenty z Kancelarii Prezydenta, może spodziewał się jakichś masowych demonstracji ludzi i obalenia rządu Tuska? W każdym razie takie zachowanie daje wiele do myślenia…

Dewastacja polskiej armii

Na szczyt możliwości destrukcyjnych wstąpił Macierewicz wraz z objęciem stanowiska ministra obrony w obecnym rządzie. Rozpoczął na nim metodyczną, perfidną, dobrze przemyślaną dewastację polskiej armii. To nie są pomówienia, tak mówią wszyscy obserwatorzy, oczywiście poza ludźmi związanymi z PiS, często dodając bez ogródek, że „na Kremlu otwierają kolejnego szampana”, co jednoznacznie wskazuje beneficjenta „roboty” Macierewicza.
Pierwszą znaczącą jego decyzją było unieważnienie przetargu na śmigłowce – w tej chwili najbardziej potrzebny sprzęt dla armii – pod pretekstem „nieprawidłowości”. Minister zawiadomił oczywiście wszystkie służby o podejrzeniu popełnienia przestępstwa, z czego jak dotąd nic nie wynikło, a śmigłowców jak nie było, tak nie ma i długo jeszcze nie będzie.

Równolegle Macierewicz zaczął przeprowadzać czystkę w armii na niespotykaną wręcz skalę, znacznie osłabiając jej możliwości bojowe. Pod jego rządami z wojska odeszło, lub zostało do tego zmuszonych, około dwustu pułkowników i trzydziestu generałów – w tym ci najważniejsi: dowódca generalny rodzajów sił zbrojnych gen. broni Mirosław Różański, szef Sztabu Generalnego Mieczysław Gocuł, oraz szef inspektoratu uzbrojenia Adam Duda.

Odchodzą dowódcy wykształceni już w najlepszych zachodnich uczelniach wojskowych, doświadczeni na polach walki w Iraku i Afganistanie, mający bardzo dobre kontakty z najważniejszymi sojusznikami z NATO. Według opinii ekspertów, po tych odejściach w wojsku zapanował chaos, znacznie spadła zdolność bojowa, obniżyło się morale. Awansowani na bardzo ważne stanowiska są w sposób karykaturalnie szybki ludzie bez niemal żadnego doświadczenia, ale za to „swoi”, czy ludzie, do których Antoni ma zaufanie.

Ostatnio „minister rozbrojenia”, jak się go już powszechnie nazywa, wziął się za elitarną jednostkę komandosów „Grom”, która – według zachodnich opinii – nie ustępowała do niedawna, jeśli chodzi o wyszkolenie, wyposażenie i zdolność bojową najlepszym formacjom tego typu, jak amerykańska „Delta Force” czy brytyjski „SAS”. W ciągu roku „Grom” miał już trzech dowódców, a ostatnio odeszło z niego ponad 70 żołnierzy, a wyszkolenie takich komandosów trwa latami. W związku z masowym odejściem najwyższej kadry dowódczej MON wydał kuriozalne, wręcz haniebne oświadczenie, które nawet trudno komentować, bo świadczy ono o niebywałej bezczelności: „Równocześnie minister obrony narodowej Antoni Macierewicz przeprowadził szeroką wymianę kadr na najwyższych stanowiskach w jednostkach operacyjnych, każdorazowo zastępując oficerów dobranych przez Platformę Obywatelską oficerami o dużym doświadczeniu bojowym w Iraku i Afganistanie, i przeszkolonych we współpracy z wojskami NATO”. „Do dziś myślałem, że jestem generałem RP” – napisał na Twitterze były dowódca sił zbrojnych gen. broni Mirosław Różański komentując to niebywałe wręcz oświadczenie.

Minister również ukarał degradacją „za niesubordynację” kobietę, oficera wywiadu, która doprowadziła do uwolnienia polskiego kapitana z białoruskiego więzienia i przyczyniła się do złapania rosyjskich szpiegów. Ciekawe, prawda? Wszyscy zainteresowani odbiorą to jako zakaz „ruszania” szpionów rosyjskich, chyba się nie mylę?

Oprócz tego zdegradował do szeregowego płk. Krzysztofa Duszę, byłego szefa Centrum Eksperckiego Kontrwywiadu NATO. Oficjalnym powodem degradacji było poinformowanie mediów o nocnym najściu na placówkę i zwykłym włamaniu do niej. Centrum jest tworzone przez Polskę i Słowację w formacie kilku innych podobnych NATO-wskich centrów doskonalenia. Według jego relacji urzędnicy weszli w nocy do środka, posługując się dorobionym kluczem, w asyście Żandarmerii Wojskowej. Przewodził im nowy szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego Piotr Bączek, towarzyszył mu Bartłomiej Misiewicz, ówczesny dyrektor gabinetu ministra obrony Antoniego Macierewicza.

Obserwatorzy tych działań są wręcz przerażeni skalą destrukcji armii, jaką prowadzi Macierewicz. Niepokoju nie wykazuje oczywiście tylko „zwierzchnik” sił zbrojnych, marionetka Kaczyńskiego (a ostatnio również i ministra), który – chyba dla alibi – zaczął wysyłać listy do Macierewicza (pyta w nich o wyżej wspomniane degradacje), rozpoczynając niesmaczną, żenującą błazenadę.

„Oczkiem w głowie” Antoniego wydaje się być Obrona Terytorialna, która ma według niego jakoby znacznie wzmocnić zdolności obronne Polski, a zaatakowanie przez Rosję Ukrainy ma potwierdzać słuszność tej koncepcji. Otóż jest to oczywiste kłamstwo i mydlenie oczu „suwerenowi”, z cyklu „ciemny lud to kupi”. Agresji na naszego wschodniego sąsiada dokonały regularne jednostki rosyjskiej armii, wspomagane transporterami opancerzonymi, czołgami, ogniem dział artylerii i broni maszynowej z helikopterów. Nie trzeba być wybitnym znawcą strategii wojennej, żeby stwierdzić że harcerzyki Macierewicza, szkoleni kilkanaście godzin w miesiącu i uzbrojeni w broń lekką staliby się momentalnie w takiej sytuacji, niestety, mówiąc kolokwialnie „mięsem armatnim” i byliby bez żadnych szans w starciu z regularną armią.

O co więc w tym chodzi? Otóż o dalsze osłabienie polskiego wojska. Fundusze na OT nie wezmą się znikąd, tylko ich gros zostanie przesunięty właśnie ze środków przeznaczonych na modernizację armii i utopiony w nieefektywnej, słabo wyszkolonej, niezdolnej do przeciwstawienia się przeciwnikowi „weekendowej” formacji, jaką będzie OT. Oprócz tego musi przejść do niej zawodowa kadra z armii, co spowoduje dodatkowe osłabienie zdolności obronnych wojska. Oczywiście (jest to zresztą zapisane w ustawie o OT) jej „ojciec” mami Kaczyńskiego, że będzie ona użyta w razie potrzeby do tłumienia demonstracji antyrządowych, a może nawet do wprowadzenia stanu wyjątkowego. Zresztą ten ostatni w ogóle nie reaguje na destrukcyjne działania ministra obrony, będąc całkowicie pochłonięty rozszerzaniem swojej dyktatorskiej władzy.

Środki masowego przekazu szczegółowo, często w sensacyjnym tonie opisują zachowanie i działania faworyta ministra, niejakiego Misiewicza. Wiadomo, lud znacznie chętnie czyta tego rodzaju treści, nie zagłębiając się w inne działania Macierewicza. Jestem przekonany, że „misio-pysio” jest używany celowo przez ministra jako swego rodzaju „zasłona dymna” do przykrycia sabotażu, jaki uprawia on w armii – widać to właśnie w ilości i obszerności tekstów mu poświęconych w stosunku do poważnych doniesień o dymisjach generałów i osłabianiu polskiej armii. Pan Antoni nie wyprowadzi Polski z NATO, bo tego nawet „ciemny lud” nie kupi, ale będzie się ze wszystkich sił starał o zmarginalizowanie naszego kraju w tej organizacji tak, że w końcu staniemy się niepotrzebnym balastem i nikt nie będzie się z nami liczył (taki sam plan w stosunku do Unii Europejskiej stosuje Kaczyński).

Nie tylko armia…

W ciągu kilku ostatnich miesięcy prasa podawała wiele udokumentowanych przypadków związków „ludzi Macierewicza” – jego bliskich doradców i współpracowników, niekiedy zajmujących ważne stanowiska państwowe lub w biznesie, a także jego samego – z szemranymi „biznesmenami” z Rosji, powiązanymi z kolei w sposób oczywisty z tajnymi służbami Putina. W normalnym, demokratycznym kraju już samo to wystarczyłoby do dymisji ministra obrony. A w PiS – cisza.

Również podkomisja do zbadania katastrofy smoleńskiej, którą powołał Macierewicz, ma jeden główny cel: judzenie, skłócanie i antagonizowanie społeczeństwa, dzielenie go, zniechęcenie do polityki, zmęczenie wiecznymi konfliktami. Wiadomo, że takim krajem łatwiej rządzić, odwracając uwagę ludzi od istotnych problemów, prawdziwych celów i zamiarów ich przywódców, a z punktu widzenia ministra – ma to też przykrywać jego demolkę armii i inne podejrzane posunięcia.

„Antek, ty świrze”…

…tak napisał na jednym z portali społecznościowych Radosław Sikorski po kolejnym z pozoru „wygłupie” Macierewicza. Jeszcze bardziej dosadnych epitetów określających stan psychiczny ministra używają powszechnie internauci. Może jednak bardziej adekwatnym określeniem działań ministra byłoby „Antek, ty agencie..”?

koduj24.pl

In vitro i antykoncepcja wśród nowych grzechów ciężkich

/mpm/ 12 kwietnia 2017

Wielki Tydzień to dla katolików czas spowiedzi przed Wielkanocą. Robiąc rachunek, sumienia warto wiedzieć, że Kościół uzupełnił listę ciężkich grzechów. Nową listę grzechów opracowała Penitencjaria Apostolska, zwana także potocznie Trybunałem Pokuty. To najwyższy sąd kościelny Kościoła rzymskokatolickiego rozpatrujący sprawy sumienia. Na jej czele stoi Wielki Penitencjarz, kardynał Mauro Piacenza, a jego zastępcą jest Regent Penitencjarii Apostolskiej, polski prałat Krzysztof Nykiel. W dużej mierze grzechy te mają wymiar społeczny, tzn. nie dotyczą samej jednostki, ale celują w społeczeństwo.

Do grzechów ciężkich zdaniem Trybunału Pokuty należy zatem m.in:

* antykoncepcja hormonalna
* apostazja
* branie i handel narkotykami
* genetyczne eksperymenty
* hejtowanie w internecie (obrażanie innych internautów, wyzwiska, oczernianie, dręczenie)
* in vitro
* mobbing
* nadmierne bogacenie się
* neopogaństwo
* oglądanie filmów pornograficznych, w tym pornografii dziecięcej
* oszustwa przez internet, telefon
* pedofilia
* produkcja niezdrowej żywności
* przekręty finansowe
* seks pozamałżeński z osobami tej samej płci
* seks z użyciem przedmiotów, takich jak np. wibrator czy dmuchana lalka
* seks ze zwierzętami
* sprzedawanie przez internet swojej cnoty
* używanie antykoncepcyjnych wkładek domacicznych
* „wyścig szczurów”
* zanieczyszczanie środowiska

Jak podkreśla Penitencjaria „nowe grzechy zostały dopasowane do otaczającej nas rzeczywistości”. Duży nacisk położono na to, jak grzeszymy w internecie. Trzeba też wyspowiadać się z zabiegów in vitro, a nawet, gdy tylko popieramy takie działanie. Nową kategorią jest też grzech związany z zatruwaniem środowiska. Kościół wyraźnie mówi, że do zatruwania środowiska przyczyniają się także ludzie, którzy palą w swoich piecach miałem, węglem słabej jakości, plastikiem i śmieciami.
(Źródło: dziennik zachodni.pl, fakt.pl)

koduj24.pl

Przeciwników przymusowych ekshumacji opętały demony? Poseł Tarczyński ma swoją teorię na temat Obywateli RP

12 kwietnia 2017

Trudno połączyć politykę z egzorcyzmami, ale posłowi Dominikowi Tarczyńskiemu to się udało. Zdaniem posła PiS „odgłosy”, jakie wydawali protestujący Obywatele RP, przypominały te słyszane przez niego podczas egzorcyzmów. Zdaniem Tarczyńskiego „wykraczamy już poza strefę polityki, a wkraczamy w walkę duchową”.

Dominikowi Tarczyński wystąpił w słynnej toruńskiej rozgłośni. W „Aktualnościach dnia” podzielił się tylko refleksją o uroczystościach związanych z 7. rocznicą katastrofy smoleńskiej.

– Hasła, krzyki i odgłosy, jakie wydawali Obywatele RP, były przerażające. Były one podobne do tych, które słyszałem niegdyś podczas egzorcyzmów – stwierdził poseł. Dodał nawet, że został poturbowany, na szczęście niegroźnie. Jego zdaniem skala nienawiści była podobna jak podczas wypędzania szatana z ciała opętanych. Podobne opinię wyrażał ks. Zdzisław Tokarczyk, który na Krakowskim Przedmieściu przemawiał do uczestników państwowej manifestacji PiS z okazji rocznicy katastrofy smoleńskiej.

Natomiast poseł dalszymi rewelacjami pewnie zmroził słuchaczy przed odbiornikami. – Uważam, że w tym przypadku mieliśmy do czynienia z walką duchową. To nie jest przenośnia. To zło faktycznie było widoczne i słyszalne. Najbardziej przerażające jest to, że wykraczamy już poza strefę polityki, a wkraczamy w walkę duchową – skomentował Dominik Tarczyński na antenie „Radia Maryja”.

Po ostatniej sejmowej debacie o objawieniach fatimskich trudno nie uznać słów posła za prorocze. Posłowie Prawa i Sprawiedliwości coraz bardziej wkraczają w walkę duchową. Zapominają zostawić ją fachowcom, jak ks. Piotr Glas, który przecież odprawił już narodowe egzorcyzmy. Czyżby nie podziałały?

Źródło: „Radio Maryja”

naTemat.pl

Ziemowit Szczerek

Kraj w wersji golas, wszystkie opcje za dopłatą

12 kwietnia 2017

Fot. Marta Blazejowska / Agencja Gazeta

Klepisko, szosa, a na niej SUV-y. Jechałem sobie na Jurę i myślałem, że droga 94 i to, co wzdłuż niej wyrosło, lepiej niż wszyscy socjolodzy tłumaczy, dlaczego teraz klasa średnia musi wysyłać sobie bezsilnie memy z Macierewiczem i Misiewiczem

To była wiosna, wiosenna piękna niedziela, więc cała klasa średnia z pogranicza Małopolski i Śląska ruszyła zwiedzać i spędzać czas w naturze. Kraków, Sosnowiec, Katowice i wszystko, co pomiędzy nimi – pociągnęły na Jurę. A konkretnie na dziewięćdziesiątkęczwórkę, która przecina wszystkie te cuda, od Ojcowa do Pustyni Błędowskiej, od Ogrodzieńca po Olsztyn.

Niektórzy wybrali rowery. I z bladym przerażeniem na twarzach starali się uniknąć zderzenia ze współplemieńcami, którzy na weekend wyjechali samochodami. Bo nie było tutaj nic, poza wąską, choć porządnie utrzymaną drogą. Chodników – jak na lekarstwo. Ścieżek rowerowych – zero. Tylko czysty liberalny kapitalizm.

Szosa, klepisko, a za nim domy: coraz lepiej wyposażone, coraz porządniejsze, coraz to na ciekawsze kolory otynkowane. Gdy moja mama była młoda i jeździła tędy na studia do Krakowa, to wszędzie, po obu stronach beznadziejnej drożynki, stały błękitne drewniane chałupy. Teraz prawie śladu po nich nie ma. Kiedyś było tu ściernisko, a teraz może nie San Francisco, ale na pewno eksplozja sukcesu. Każdy Tomek był tu wolny w swoim domku – a państwo ograniczyło się do tego, że Tomkom drogę zrobiło. Że prąd i gaz dostarczyło. Że śmieci wywoziło. Chwała państwu i za to. Zawsze mogło być gorzej. Dzięki i za ciepłą wodę w kranie, panowie.

W pewnej gminie, która uchodzi za symbol liberalnego sukcesu, bo do starej fabryki, najpierw znacjonalizowanej, a później znów sprywatyzowanej, znalazł się porządny inwestor, jakaś dzielna matka pchała wózek, dziką ścieżką objeżdżając schodki, w które po rewitalizacji zmieniła się wiodąca pod górę dróżka. W schodki dla młodych, energicznych, aktywnie uczestniczących. To oni mieli chodzić tymi ulicami, to dla nich był zbudowany ten liberalny raj. Matka ewidentnie miała już obcykane, którędy w pocie czoła pchać: wykrot objechała lewym kołem, korzeń prawym. Zresztą było wyjeżdżone, więc widać nie tylko ona jedna. Pewnie wózki inwalidzkie też. Bo którędy niby? Szosą?

No więc nie było tu nic poza absolutną koniecznością, poza absolutnym minimum, poza wersją standard. Jeśli chciał ktoś coś de luxe – musiał dopłacić. Ścieżka rowerowa? Chodniki? Zapomnijcie. Polska – kraj golas, by użyć terminologii sprzedawców samochodów. Nikt nie dopłacał, nie ma głupich. „Dlaczego ja mam utrzymywać darmozjadów?” – tak od lat brzmi motto zdrowej części polskiej klasy średniej. I teraz ci średnioklasiści na rowerach górskich, ubrani, jak to śpiewał Lech Janerka, w obcisłe, bo to warto mieć styl, pocili się jak myszy, żeby tylko nie wpaść pod koła innych przedstawicieli klasy średniej. Którzy albo pędzili jak poparzeni w swoich nawoskowanych samochodach, bynajmniej nie w wersji podstawowej, albo stali w korkach, bo ze słynną świętą przepustowością na 94 też nie do końca wyszło.

Ja też jechałem. Jechałem, patrzyłem na polską klasę średnią, niepewny, czy do niej należę, czy nie, patrzyłem na kraj, który ta klasa średnia zbudowała (zbudowaliśmy?), i patrzyłem, jak bardzo się w nim poci, żeby tylko utrzymać się przy życiu. Nawet wtedy, gdy próbuje się zrelaksować.

Jechałem i myślałem o tym, że Polska dość się różni, jeśli chodzi o ogarnięcie przestrzeni publicznej, od innych krajów na jej poziomie rozwoju. Oraz że skoro nie zauważyliśmy tej patologii już dawno temu, choć mieliśmy ją przed oczyma, to mamy widomy dowód, że człowiek jest w stanie przywyknąć do życia w każdych warunkach. I nawet się nie zająknąć. No i teraz musi ta klasa średnia wystawać w deszczu i krzyczeć: „Będziesz siedział!”, wysyłać sobie bezsilnie memy z Macierewiczem i Misiewiczem albo wysłuchiwać teorii spiskowych przedstawianych w narodowym radiu jako rzetelne fakty. Albo, jeśli jest konformistyczna, czapkować nowym władcom rozbijającym się po tych zbudowanych przez liberalizm drogach w rządowych limuzynach. Albo właśnie powoli budzić się z letargu, w który wprawiła ich na początku pisowskich rządów propaganda samozadowolenia, pokazywania wszystkim dookoła, gdzie się zgina dziób pingwina.

Ale kto wie, czy się z tego letargu zbudzi. Bo choć wydawałoby się, że klasa średnia, klasa leminża, dlatego jest tą średnią klasą, bo jest zdroworozsądkowa i zdaje sobie zawsze sprawę z tego, że ktoś ją prowadzi do rozszerzonego samobójstwa, to jednak patrząc na tę 94, na ten kraj przez nią stworzony, coraz większe miałem co do tego wątpliwości.

Ziemowit Szczerek – ur. w 1978 r., dziennikarz, reporter, pisarz. Autor m.in.: „Przyjdzie Mordor i nas zje”, „Siódemki” i „Tatuażu z tryzubem” (nominacja do Nike 2016). Laureat Paszportu „Polityki”. Wkrótce nakładem Agory i Czarnego ukaże się „Międzymorze”, zapis podróży po krajach Europy Środkowej.

wyborcza.pl

I kolejne mienie państwowe czyli nasza wspólna własność prezentem dla kościoła bo czemu nie #Szyszko #dobrazmiana

Państwo PIS nie jest w stanie od pół toku rozwiązać problemu Misiewicza. Dlaczego? Bo prawdziwym problemem jest samo państwo PIS.

ŚRODA, 12 KWIETNIA 2017

We wtorek wieczorem doszło do spotkania prezydenta, premier i szefa MON

17:41

We wtorek wieczorem doszło do spotkania prezydenta, premier i szefa MON

– We wtorek wieczorem w Pałacu Prezydenckim doszło do spotkania prezydenta Andrzeja Dudy, premier Beaty Szydło, a także ministrów obrony narodowej i spraw zagranicznych: Antoniego Macierewicza i Witolda Waszczykowskiego – podaje Marcin Fijołek na wPolityce.pl.

Jednym z wątków, jaki został poruszony podczas spotkania „na szczycie” była kwestia losów Bartłomieja Misiewicza i jego posady w Polskiej Grupie Zbrojeniowej. Swoje oburzenie na całą sytuację wyraził prezydent Duda, który w sposób bardzo krytyczny wyraził się na temat tej nominacji i kompetencji byłego asystenta ministra Macierewicza.

– Potwierdzam, że spotkanie się odbyło. Pan Prezydent uznał, że skoro Bartłomiej Misiewicz nie jest już urzędnikiem MON, sprawą powinno zająć się kierownictwo partii – powiedział Marek Magierowski w rozmowie z wPolityce.pl.

16:24

Nieoficjalnie: Jutro o 11:00 komisja PiS przesłucha Misiewicza

W czwartek ma odbyć się pierwsze posiedzenie tzw. komisji Misiewicza. Jak dowiaduje się 300POLITYKA ze źródeł zbliżonych do Komitetu Politycznego PiS, jutro o 11:00 na Nowogrodzkiej ma odbyć się przesłuchanie samego Bartłomieja Misiewicza.

16:15

PiS złożyło w Sejmie duży projekt zmian w sądownictwie

Do Sejmu wpłynął złożony przez PiS projekt zmian w Prawie o ustroju sądów powszechnych. Ugrupowanie rządzące chce zmiany modelu powoływania prezesów oraz wiceprezesów sądów w kierunku zwiększenia wpływu Ministra Sprawiedliwości na obsadę stanowisk.

Inne zmiany to wprowadzenie nowych narzędzi nadzoru zewnętrznego i wewnętrznego nad działalnością administracyjną sądów, wprowadzenie, jako zasady ustrojowej, losowego przydziału spraw sędziom oraz zasady równego obciążenia w sądzie sędziów sprawami,

Inne zmiany to wprowadzenie możliwości delegacji sędziego także do Ministerstwa Spraw Zagranicznych oraz Kancelarii Prezydenta czy zmiana przesłanek uprawniających do powołania na stanowisko sędziego sądu apelacyjnego. Projekt zawiera też korektę przepisów dot. oświadczeń majątkowych.

Cały projekt tutaj

15:23

PAD: Politycy składają dymisje z przyczyn politycznych. Żołnierze są od dowodzenia armią

– Dowódcy, żołnierze nie są politykami, to nie jest ich rola. Są żołnierzami, pełnią służbę dla RP i chciałbym, żeby postrzegali to w sposób właściwy. Powiedziałem, że jako Prezydent RP jestem tutaj otwarty na wszelkie sugestie, na wszelkie idee, postulaty, które będą ze strony kadry dowódczej (…) Mam nadzieję, że wątpliwości, które będą w przyszłości będa rozwiązywane w sposób normalny, a nie dymisji, o których mówi się oficjalnie w mediach, że ci, którzy składają te dymisje, mówią, że są to dymisje z powodów rodzinnych, a natomiast w kuluarach podają zupełnie inne powody. Trzeba mieć taką taką odwagę cywilną, żeby rozumieć swoją rolę, a po drugie, żeby mówić prawdę i ja tej prawdy oczekuję, chociażby była to prawda najtrudniejsza. Żołnierze nie są politykami. Dymisje składają z przyczyn politycznych politycy. Żołnierze są od dowodzenia armią – mówił PAD na briefingu prasowym z ministrem Macierewiczem.

15:19

Kowalczyk: Misiewicz musi odejść z PGZ

– Bartłomiej Misiewicz musi odejść z Polskiej Grupy Zbrojeniowej. Inaczej kancelaria premiera będzie interweniować – tak na pytania reportera RMF FM odpowiada szef Komitetu Stałego Rady Ministrów Henryk Kowalczyk.

– Jeśli [ze sprawy Misiewicza] nie byłyby wyciągnięte wnioski, które mają być już teraz wyciągnięte, to wtedy będą zlecone konkretne dyspozycje. Natomiast jeśli reakcja będzie wcześniej w tej sprawie, to tylko pochwalić – podkreśla Kowalczyk w rozmowie z RMF FM.

Na pytanie, czego teraz się spodziewa, odpowiada: – Oczywiste, że jeśli te informacje są prawdziwe, to znaczy, że ta osoba nie może zostać w tym miejscu, gdzie jest.

15:14

PAD: Oczekuję dobrej współpracy pomiędzy dowódcami, generałami i oficerami, a szefem MON

– Oczekuję dobrej współpracy w tym zakresie pomiędzy dowódcami, generałami, oficerami, a ministrem obrony narodowej. Mówię to jako zwierzchnik Sił Zbrojnych, ale oczekuję również polityki, która będzie jasna, przejrzysta i zrozumiała dla każdego – mówił Prezydent Duda na briefingu prasowym z Antonim Macierewiczem. Szef MON nie odniósł się do zawieszenia Bartłomieja Misiewicza w prawach członka partii PiS.

14:38

Kaczyński od razu powołuje komisję ds. Misiewicza

Jarosław Kaczyński w trybie natychmiastowym powołał – na podstawie regulaminu PiS – komisję wewnętrzną, która ma zbadać okoliczności powołania Misiewicza na pełnione funkcje i zbadać zarzuty wobec niego. W skład komisji weszli: Joachim Brudziński, Mariusz Kamiński i Marek Suski. PiS poinformował o tym na twitterze, co potwierdziła rzeczniczka partii.

13:26

Mazurek: Zatrudnienie Misiewicza nie ma znaczenia dla Polaków

– Komisja ma się zająć tym, o czym państwo wielokrotnie mówiliście i pisaliście, czyli zatrudnianiem Bartłomieja Misiewicza. Prezes Kaczyński wszystko może, o wszystko może pytać, różnie jest z udzieleniem odpowiedzi, ale z całą pewnością, ma prawo do podejmowania takich decyzji i dzisiaj taką decyzję podjął (…) Zatrudnienie pana Misiewicza dla Polaków, tak naprawdę, nie ma znaczenia – mówiła w Sejmie Beata Mazurek.

13:19

Mazurek: Nie wiem, kto dał pracę Misiewiczowi

– Decyzja prezesa Kaczyńskiego wynika ze statutu. Ma do tego pełne prawo i uznał, że dzisiaj należy taką decyzję podjąć [o zawieszeniu]. Decyzję dotyczącą zawieszenia Bartłomieja Misiewicza podjął Jarosław Kaczyński. Kto dał mu pracę – tego nie wiem – mówiła rzecznik PiS Beata Mazurek na briefingu w Sejmie.

300polityka.pl

Misiewicz zawieszony. Kaczyński rozmawiał z szefem MON, ale komentarza dla mediów – brak

Magda Kożyczkowska, tps, 12.04.2017

http://www.gazeta.tv/plej/19,114883,21627816,video.html?embed=0&autoplay=1

Zobacz zdjęcia (6)

Prezes PiS spotkał się po południu w siedzibie partii z Antonim Macierewiczem. Wcześniej tego samego dnia Jarosław Kaczyński zawiesił współpracownika szefa MON Bartłomieja Misiewicza w prawach członka PiS.

Podjęcie takich kroków Kaczyński zapowiedział już w środę przed południem, podczas spotkania z dziennikarzami. – Podjąłem też decyzję o powołaniu komisji Prawa i Sprawiedliwości ds. zbadania całej tej sprawy, zarówno tego ostatniego wydarzenia, jak i tych poprzednich – mówił Kaczyński, podkreślając że jako prezes partii ma do tego prawo.

– Mam nadzieję, że komisja będzie działała szybko i wyjaśnimy szczegóły tych wszystkich wydarzeń, które tak bulwersowały opinię publiczną w ciągu ostatnich miesięcy – zapowiedział prezes PiS.

Rzeczniczka partii Beata Mazurek wyjaśniła, że wspomniana komisja będzie badać przede wszystkim kwestię zatrudnienia Misiewicza w Polskiej Grupie Zbrojeniowej. – Decyzję dotyczącą zawieszenia Bartłomieja Misiewicza podjął Jarosław Kaczyński. Kto dał mu pracę, tego nie wiem – powiedziała Mazurek.

Zapytana o zarobki Misiewicza przyznała, że nie ich nie zna.

Prezes Jarosław Kaczyński, jak państwo wiecie, wszystko może, o wszystko może pytać, różnie jest z udzieleniem odpowiedzi. Natomiast z całą pewnością ma prawa do podejmowania takich, a nie innych decyzji

– oświadczyła.

Spotkanie z prezesem PiS

Po południu szef MON Antoni Macierewicz pojawił się w warszawskiej siedzibie PiS przy ulicy Nowogrodzkiej, gdzie spotkał się z Jarosławem Kaczyńskim.

Rozmowa trwała około pół godziny – nie wiadomo jednak, jakie tematy poruszono, ani czym dokładnie się zakończyła. Macierewicz odjechał bowiem z miejsca spotkania bez udzielenia komentarza mediom. – Samochody zjechały do parkingu podziemnego – relacjonował reporter TVN24. Wcześniej, przed wejściem do siedziby partii, szef MON też nie był skory do rozmowy. – Bardzo się cieszę, witam bardzo serdecznie – rzucił w stronę dziennikarzy.

Kariera Misiewicza

Bartłomiej Misiewicz objął w poniedziałek 10 kwietnia stanowisko pełnomocnika zarządu ds. komunikacji w Polskiej Grupie Zbrojeniowej. „Rzeczpospolita” poinformowała rano, że będzie otrzymywał pensję w wysokości 50 tys. zł. Zarówno Misiewicz, jak i PZG zaprzeczyli tym doniesieniom, nie podali jednak, jakie będzie otrzymywał wynagrodzenie.

Oszałamiająca pensja Misiewicza w nowej pracy. PGZ zaprzecza, ale kwoty nie podaje

Zabawa w Białymstoku

Bartłomiej Misiewicz od miesięcy wzbudzał zainteresowanie mediów. Ale naprawdę głośno zrobiło się o nim, kiedy 19 stycznia 2017 r. miał przyjechać „luksusowym BMW” przed jeden z klubów w centrum Białegostoku, w którym potem się bawił. Misiewicz miał tam pojechać, mimo że hotel, w którym mieszkał, znajdował się zaledwie kilkaset metrów dalej, a pokonanie tej trasy pieszo zajęłoby mu kilka minut.

Sprawa trafiła do prokuratury, która po kilku tygodniach oceniła, że nie doszło do popełnienia przestępstwa. – Pan Bartłomiej Misiewicz nie przekroczył uprawnień, albowiem działał w ich ramach – wyjaśniał wtedy rzecznik Prokuratury Okręgowej w Białymstoku Łukasz Janyst.

Prokuratura nie zajmie się wypadem Misiewicza do klubu w Białymstoku. Odmówiła śledztwa

Kariera w Ministerstwie Obrony Narodowej

Bartłomiej Misiewicz jako 20-latek, tuż po katastrofie smoleńskiej, wstąpił do PiS. Od początku współpracował z Antonim Macierewiczem. Już dwa lata później był członkiem Rady Politycznej tej partii. Kiedy PiS objął rządy w 2015 r., został rzecznikiem MON, szefem gabinetu politycznego Antoniego Macierewicza oraz pełnomocnikiem ds. Centrum Eksperckiego kontrwywiadu NATO. Dziennikarze wytykali mu wówczas, że pracował jedynie w aptece, a także podnosili kwestię jego wykształcenia, na co odpowiadał, że jego awans był „oparty na dziewięcioletniej pracy, a tym samym zdobytej wiedzy i nabraniu kompetencji”.

Pod koniec stycznia tego roku Misiewicz poszedł na urlop, z którego już nie wrócił. Na początku lutego jego nazwisko zniknęło ze stron resortu obrony. Od tego czasu w obowiązkach rzecznika Misiewicza zastępował Oddział Mediów Centrum Operacyjnego MON, zaś szefem gabinetu politycznego ministra został Krzysztof Łączyński. W ubiegłym tygodniu nową rzeczniczką MON została mjr Anna Pęzioł-Wójtowicz.

gazeta.pl

Stanisław Skarżyński, OKO.press

List św. Pawła do PiS

12 kwietnia 2017

Obchody 7. rocznicy katastrofy smoleńskiej

Obchody 7. rocznicy katastrofy smoleńskiej (Fot. Kuba Atys / Agencja Gazeta)

„Zło dobrem zwyciężaj” – powiedział prezes w smoleńską miesięcznicę. Nie doczytał, co jeszcze mówił Paweł z Tarsu rzymskim chrześcijanom: „W jakiej bowiem sprawie sądzisz drugiego, sam na siebie wydajesz wyrok, bo ty czynisz to samo, co osądzasz”.

Dawno nikt nie palnął tak żenującego, palącego uszy, beznadziejnego, świadczącego o braku elementarnej wiedzy głupstwa jak Jarosław Kaczyński ze sceny pod Pałacem Prezydenckim: „Zło dobrem zwyciężaj”. Tylko z tych trzech słów wynika wprost, że prezes Biblii nie czytał, listu św. Pawła z Tarsu do rzymskiej gminy chrześcijańskiej nie zna, a po głowie wędrują mu jakieś strzępki, urywki z kultury, które byle jak wkleja do swoich przemówień – albo dlatego, że jest intelektualnym niechlujem, albo dlatego, że wie, że słuchają go już tylko tacy durnie, którzy będą kiwać z aprobatą głowami niezależnie od tego, jakie głupoty opowiada.

Zresztą, co ja sobie będę język strzępił, skoro by Kaczyńskiego zdemaskować, wystarczy oddać głos świętemu, który kiedyś do Rzymian pisał: „Nie możesz wymówić się od winy, człowiecze, kimkolwiek jesteś, gdy zabierasz się do sądzenia. W jakiej bowiem sprawie sądzisz drugiego, sam na siebie wydajesz wyrok, bo ty czynisz to samo, co osądzasz”. A dziś, zza deformującego jego myśli i wiarę prezesa, do zwolenników PiS tak nawołuje:

„Błogosławcie tych, którzy was prześladują! Błogosławcie, a nie złorzeczcie! Weselcie się z tymi, którzy się weselą, płaczcie z tymi, którzy płaczą. Bądźcie zgodni we wzajemnych uczuciach! Nie gońcie za wielkością, lecz niech was pociąga to, co pokorne! Nie uważajcie sami siebie za mądrych!

Nikomu złem za złe nie odpłacajcie. Starajcie się dobrze czynić wobec wszystkich ludzi! Jeżeli to jest możliwe, o ile to od was zależy, żyjcie w zgodzie ze wszystkimi ludźmi! Umiłowani, nie wymierzajcie sami sobie sprawiedliwości, lecz pozostawcie to pomście Boże! Napisano bowiem: Do Mnie należy pomsta. Ja wymierzę zapłatę – mówi Pan – ale: Jeżeli nieprzyjaciel twój cierpi głód – nakarm go. Jeżeli pragnie – napój go! Tak bowiem czyniąc, węgle żarzące zgromadzisz na jego głowę.

Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj!” (Rz 12, 14-21).

Wstyd, panie prezesie. Po prostu wstyd.

Zobacz także: Wykalkulowana gra „zbawcy narodu” na zastraszenie społeczeństwa – prof. Kofta o wystąpieniu prezesa PiS

http://www.gazeta.tv/plej/19,82983,21625409,video.html

wyborcza.pl

Leszek Jażdżewski‏

Dzieci jeść muszą, niezależnie od wyznania. @SchetynadlaPO @RyszardPetru @KosiniakKamysz @MEN_GOV_PL @pisorgpl http://liberte.pl/dajcie-dzieciom-cieply-posilek-w-szkole/ …

Łkam. Co za skład komisji :)))))

Kaczyńskiego turbulencje z Misiewiczem

Waldemar Mystkowski 12 kwietnia 2017

PiS wchodzi na orbitę nowej jakości. Możliwe, że będą na niej występować turbulencje, o jakich my normalni ludzie nie mamy pojęcia. Jarosław Kaczyński zapowiedział powołanie partyjnej komisji ds. Misiewicza.

Proszę nie rozdziawiać gąb. Prezes tak mówi i tak będzie. Oczywiście, rozumienie tego jest poza naszym zasięgiem. Ale najpierw prezes zawiesi Misiewicza jako członka.

Czy można sądzić zawieszonego członka partyjnego? Jest to wielce nielogiczne i urąga inteligencji, ale nie znam statutu PiS, którego zresztą wykładnią jest wola prezesa, a to akt prawny niższej rangi niż konstytucja RP, więc dlaczego prezes miałby nie posługiwać się interpretacją typu: „widzimisię”.
Tak o tym prezes powiedział na konferencji prasowej: „Podpiszę decyzję o jego (Misiewicza – przyp. W. M.) zawieszeniu w prawach członka partii, a także podjąłem już decyzję o powołaniu komisji PiS ds. zbadania całej tej sprawy. Zarówno tego ostatniego wydarzenia, jak i tych poprzednich. W okresie między posiedzeniami Komitetu politycznego, prezes partii w PiS wypełnia funkcję Komitetu, więc mam prawo powołać taką komisję i z tego prawa mam zamiar skorzystać”.

Wyobrażacie sobie? Wchodzi Bartłomiej Misiewicz, a komisarz (czyli członek komisji PiS) na ten przykład Joachim Brudziński pyta: „Co ma zawieszony członek na obronę, iż wyraził zgodę na pensję 50 tys. zł miesięcznie plus prawdopodobna premia w wysokości rocznej pensji?”. W międzyczasie Brudziński na kalkulatorze pod stołem mnoży 50 tys. razy ilość miesięcy, czyli 12 – i wychodzi mu 600 tys. zł. Nie jestem pewien, czy Brudziński przeżyłby chwilę, gdy ekran kalkulatora wyświetliłby wysokość premii Misiewicza w Polskiej Grupie Zbrojeniowej?

A jeżeli by przeżył to, czy nie podyrdałby do Łomianek, aby zostać pomocnikiem aptekarza? Gwoli sprawiedliwości należy uwzględnić, iż PGZ informacje „Faktu” i „Rzeczpospolitej” sprostowała (uwaga: język polski w odwrocie): „W odpowiedzi na nieprawdziwe publikacje…” – tak brzmi komunikat.
Dla nas normalnych ludzi taki język polski musi być nienormalny, bo to nie język polski. Wszak publikacja jest prawdziwa, widziałem ja na własne oczy, nieprawdziwe mogą być informacje w publikacji. Streszczając ten komunikat, PGZ informuje, że Misiewicz nie zarabia 50 tys. zł miesięcznie. Lecz nie podają – ile zarabia. Przecież może więcej zarabiać.

Zresztą, co Misiewicz jest winien, że chcą dać mu miesięcznie 50 tys. zł? Winien jest zarząd spółki, który podjął decyzję o zatrudnieniu pomocnika aptekarza na polecenia ministra obrony Antoniego Macierewicza.

I o to chodzi. O wojnę między Kaczyńskim a Macierewiczem. Dla nas normalnych ludzi ta pisowska nienormalność jest nie do pojęcia. Och, gdyby w Tworkach nagrywali „Lot nad kukułczym gniazdem 2” w reżyserii Milosa Formana, to przyklasnąłbym, lecz wiem, że to będzie w reżyserii jakiegoś domorosłego Antoniego Krauzego.

Ta katastrofa z przykładowymi Misiewiczami zapowiada się na katastrofę smoleńską o zasięgu ogólnopolskim. Wyrżniemy w bagno tak, że możemy niepodległości nie pozbierać, tak nas rozpirzy.

Waldemar Mystkowski

koduj24.pl

Paweł Wroński

Próba sił między Kaczyńskim a Macierewiczem. Prezes poczuł, że musi działać radykalnie

12 kwietnia 2017

Bartłomiej Misiewicz

Bartłomiej Misiewicz (STANISLAW KOWALCZUK / EAST NEWS)

Jeszcze wczoraj politycy PiS byli zachwyceni zatrudnieniem Bartłomieja Misiewicza w Polskiej Grupie Zbrojeniowej. A i Jarosława Kaczyńskiego nie poruszało zatrudnianie w spółkach skarbu państwa ludzi bez kompetencji

Prezes Jarosław Kaczyński wykorzystując uprawnienia Komitetu Politycznego PiS zapowiedział, że „zaraz po przybyciu do siedziby partii” zawiesi w prawach członka PiS Bartłomieja Misiewicza, Zapowiedział też powołanie specjalnej komisji, która ma zbadać „przypadek Bartłomieja Misiewicza”.

Zobacz: Wojna prezesa PiS z szefem MON. Komentuje Paweł Wroński

http://www.gazeta.tv/plej/19,82983,21627892,video.html

Decyzja prezesa zapadła po bulwersujących informacjach w „Fakcie” i „Rzeczpospolitej” o tym, że totumfacki ministra obrony Antoniego Macierewicza ma zarabiać w Polskiej Grupie Zbrojeniowej 50 tys. złotych jako „pełnomocnik ds. komunikacji”. Co prawda sam Misiewicz doniesienia o tak wysokich zarobkach dementował. Także Polska Grupa Zbrojeniowa stwierdziła, że są to informacje nieprawdziwe. Jednak ani on, ani PGZ nie podały kwoty jego apanaży, co rodzi podejrzenia, że z punktu widzenia PiS są one kompromitujące.

A jeszcze wczoraj politycy PiS byli zachwyceni zatrudnieniem 27-latka bez wykształcenia i kompetencji w PGZ. Wicemarszałek Joachim Brudziński twierdził, że Misiewicz „zapisze się w historii europejskiego PR”. Także rzecznik prezydenta Marek Magierowski, który do tej pory Misiewicza krytykował, podkreślał talenty predestynujące byłego asystenta szefa MON na stanowisko w PGZ.

Cóż takiego złego się stało? W końcu stanowiska w spółkach skarbu państwa i urzędach państwowych obsiadła olbrzymia rzesza PiS-owskich funkcjonariuszy bez jakichkolwiek kompetencji. Prezesa Kaczyńskiego dotąd to nie poruszało. To prezes PiS wyraził zgodę, by to, co w przeszłości było patologią, stało się normą „dobrej zmiany”. W końcu jedyne spory, jakie pojawiły się w tym dziele zawłaszczania państwa, były próbą sił między koteriami w PiS – co widzieliśmy na przypadku starcia o prezesurę PZU albo przy dymisji ministra skarbu Dawida Jackiewicza.

Winą Macierewicza jest to, że decyzje wobec Misiewicza podejmuje za plecami szefa PiS, bez jego przyzwolenia, a nawet wbrew wskazaniu, by Misiewicz zniknął z życia publicznego. Dawał tym do zrozumienia, że Kaczyński jest bezsilny i zdany na dobrą wolę zwalczających się frakcji w PiS. Prezes zdający sobie sprawę ze słabnących sondaży oraz pogłosek o słabnięciu jego pozycji musi pokazać siłę, oraz pokazać społeczeństwu że jego ugrupowanie w odróżnieniu od poprzedników reaguje radykalnie.

W tym starciu przewagę ma Jarosław Kaczyński. Wszelkie „frukta” jakie obecnie posiada Antoni Macierewicz pochodzą z jego ręki. Działacze PiS zapewne z nakazu Kaczyńskiego musieli wręcz kłamać, wskazując w kampanii wyborczej, że to nie Macierewicz ma być szefem MON, a Jarosław Gowin.

Sprawa Misiewicza jest jednak dla Antoniego Macierewicza sprawą honorową. Ma swoje atuty. Do tej pory mimo demolowania armii, chaosu w polityce kadrowej i zakupach był promowany w PiS jako polityk sukcesu. Dla części twardego elektoratu PiS jest nie tylko kapłanem sekty smoleńskiej, ale i tym politykiem dzięki któremu to ugrupowanie wygrało wybory.

wyborcza.pl

Film podkomisji Berczyńskiego oglądany oczami blogera S24

To był najbzdurniejszy materiał jaki to grono wydało od czasów zaistnienia jeszcze jako Zespół Parlamentarny. Po półtora roku działalności na etatach państwowych „eksperci” wrócili do podstaw, czyli zebranych przez blogerów KaNo ( Nowaczyk) i Marka Dąbrowskiego wytworów blogerskich, jakie pojawiły się na S24 – faktycznej kolebce zespołu „ekspertów” Macierewicza.

Mentalnie to grono wróciło do tamtego okresu i sporów z Salonu24, o czym świadczy komentarz Macierewicza do odnalezienia filmu sprzed startu – że jest dowodem, iż delegacja odleciała z Warszawy co obala tezy naszego kolegi blogera FYMa – w realu równie a nawet bardziej utytułowanego naukowo, jak większość ekspertów Macierewicza. Przy tej okazji warto wspomnieć, że specjalista od betonu masywnego obecnie kierujący podzespołem konstrukcji lotniczych Witakowski był zagorzałym zwolennikiem obliczania prawdopodobieństwa, czy do katastrofy doszło w Smoleńsku, a architekt Marek Dąbrowski obecnie kierujący zespołem pilotażu zdeklarowanym przeciwnikiem maskirowk,. jednakże za pieniądze podatników osiągnęli błogą zgodę.

Przejdźmy do samego filmu – po pierwsze film to nie jest najwłaściwsza forma prezentacji wyników badań, po drugie – zupełnie nie do pomyślenia jest brak możliwości zadawania pytań autorom badań. Wprawdzie jest to zgodnie z taktyką Macierewicza i nastąpiło po raz kolejny ale zupełnie przeciwne praktyce prokuratury pod obecnymi i poprzednimi rządami nie mówiąc o podstawowych zasdach panujących w nauce.

Poszczególne wątki filmu są rozdzielne a nawet sprzeczne więc tak je omówię – w kolejności ich wagi medialnej.

1. Wybuch termobaryczny pojawił się przypuszczalnie dlatego, że dr Szuladziński zbyt wyraźnie dał do zrozumienia, iż są granice uczciwości naukowej, których po uczciwym dożyciu emerytury nie ma sensu przekraczać. Uczciwie wyliczył, że do wybuchowego rozerwania kadłuba i rozrzucenia burt potrzeba około 60kg trotylu rozłożonego w miarę równomiernie wzdłuż kadłuba na podłodze. Trotylowe dywany Witakowskiego jako sprawca kontrolowanej demolki wydały się nawet ludziom Macierewicza zbyt odlotowe, bo przecież chodziły po nich psy pirotechników więc salwowano się bombą termobaryczną lansowaną bodaj przez docenta Jeremiaszko Polejwodina, którego Macierewicz cytował już jako śledczego od „seryjnego samobójcy”. Wybuch dywanowy i termobaryczny mają jedną wspólną wadę – muszą złamać a przynajmniej mocno wygiąć podłogę, tymczasem bodajże Setlak wynalazł zdjęcia, na których widać, iż się ostała. Na filmie z eksperymentu wysadzenia makiety fragmentu kadłuba nie widać, co dzieje się z podłogą. Z tego, co można zobaczyć, są to płyty OSB ułożone na ziemi, a żeby eksperyment był rzetelny, pomiędzy gruntem a podłogą powinna być zostawiona wolna przestrzeń, o ile zrezygnowano z budowy makiety o pełnym przekroju fragmentu kadłuba.

Drzwi miały być rozpędzone falą uderzeniową tak, aby wbiły się w grunt. Nie przeprowadzono symulacji ruchu rozpędzonych w ten sposób drzwi albo przeprowadzono i otrzymano taki wynik, iż sporo energii kinetycznej pochłania ich rotacja. Nic nie stało na przeszkodzie zabudowania do wybuchanej termobarycznie makiety drzwi i eksperymentalnej oceny, jak spada prędkość postępowa wyrwanych wybuchem drzwi. Na filmiku z wybuchu widać, że odłamki nie osiągają imponującego zasięgu więc mimo korzystniejszej relacji masy do powierzchni nie należałoby oczekiwać ruchu drzwi podobnego do ruchu pocisku. Jest to naturalne, bo pocisk jest rozpędzany w kierunku wbicia natomiast drzwi fala uderzeniowa rozpędziłaby w kierunku prostopadłym. Jedyne sensowne wytłumaczenie przestawił Setłak – drzwi zostały wgniecione w grunt przez kadłub a ich rama zapobiegła porozrywaniu.

Oba eksperymenty – wybuch osobno a obliczenia dla drzwi osobno nie wnoszą żadnej wiedzy a wręcz przeciwnie – są manipulacją. Odpowiedzi należało szukać w jednym eksperymencie przeprowadzenia wybuchu w makiecie z drzwiami, pustą przestrzenią pod podłogą i przynajmniej kilkoma oknami. Ostatnie dałoby odpowiedź, czy stan okien pod wiatą w Smoleńsku przypominałby osiągnięty wybuchem.

2. Błędne sprowadzanie – o tym wiemy od ukazania się polskich uwag do projektu raportu MAK, czyli od przełomu 2010 i 2011. Potem zostało to powtórzone w raporcie KBWL i opinii biegłych prokuratury wojskowej. Błędne sprowadzanie zawiera dwa elementy – informację „… na ścieżce” mimo, iż samolot nie był na właściwej wysokości oraz podawanie zaniżonych o około 500m odległości od pasa. Pierwsze nie tłumaczy, dlaczego samolot zszedł poniżej 100m, gdyż piloci w ocenie wysokości nie opierają się na informacji kontroli lotu tylko na własnych przyrządach – powinni na wysokościomierzu ciśnieniowym a od 250 m posługiwali się radiowym. Nieprawdziwe, a wypowiedziane w imieniu państwa, zagrażające bezpieczeństwu ruchu lotniczego jest stwierdzenie, że po przekroczeniu wysokości minimalnej piloci mają oczekiwać na wydanie komendy odejścia przez kontrolę. Jest odwrotnie – przed osiągnięciem tej wysokości mają poinformować kontrolę, że widzą infrastrukturę pasa i oczekiwać na pozwolenie lądowania. Jeżeli pasa nie zobaczyli to powinni odejść. Zaniżone o około 400 metrów odległości od pasa kontrola podawała też Jakowi i widocznie załoga Jaka nie uznała tych informacji za istotne dla kolegów.

3. Testowanie ścieżki Iłem-76, żeby potem źle sprowadzić, to pewne novum. Na S24 rolą Iła zwykle było pokazanie, iż wylądować się nie da, chociaż dałoby, gdyby nie niecni zamachowcy. W filmie Ił występuje jako coś, co nie wiadomo skąd się wzięło, to znaczy wiadomo tylko zamachowcom, tymczasem to Protasiuk prosi Grzywnę aby ten zapytał załogę Jaka „czy Rosjane już przylecieli” – załoga PLF101 doskonale wiedziała, że w Smolensku poza Jakiem ma wylądować jeszcze rosyjski samolot.

4, Możliwość ignorowania TAWS (w filmie nie ma ale powiedział Berczyński ) to wynalazek upowszechniany przez Wosztyla na Twitterze. Wosztyl zwyczajnie nie wiedział, że brak lotniska w bazie TAWS to nie jedyna przyczyna alarmów – drugą była nadmierna prędkość zniżania. Zresztą nie wiedział też, że w Smoleńsku zniżano się z prędkością 7m/s i wyższą oraz o warunku koniecznym zadziałania „uchoda”. Tego wszystkiego nie wiedział już po skonsultowaniu filmu „Smoleńsk”.

5. Awaria hydrauliki to pomysł Manka. Jest zupełnie nieprawdopodobny, ponieważ alarmy TAWS zapisują się jako parametr dwustanowy na tym samym kanale. O sygnalizacji awarii hydrauliki musiałby powiedzieć inżynier pokładowy, a to się w CVR nie nagrało. Natomiast nagrał się w tym samym czasie alarm TAWS w pamięci urządzenia TAWS odczytanej w USA, w CVR oraz w FDRach – w tym jednym odczytanym w Polsce. Do internetu „awaria hydrauliki” była wrzucana jaka ekspertyza UA przez blogera znajdującego się na liście adresowej poźniejszych członków komisji Berczyńskiego.

6.Program „badań aerodynamicznych” ogłosił Binienda na IV Konferencji Smoleńskiej. Wtedy jego wyniki już miały się zgadzać z wynikami Jorgensena, ale nie za bardzo można było dojść do tego, czy pokazując budzące zasadnicze wątpliwości rysunki Jorgensena mówi o jego badaniach czy o swoich. Jorgesen wymyśl sobie, że w warunkach smoleńskich lotką można skontrować obrót. Popadł w ten sposób w zabawną sprzeczność z dwoma innymi członkami podkomisji Berczyńskiego – Dąbrowskim i Szuladzińskim, którzy wyliczyli, że przyspieszenie kątowe wywołane taką kontrą może spowodować ukręcenie kadłuba. Jestem niemal pewny, że w WAT nie otrzymano wyników sprzecznych z badaniami NASA i w tym temacie podkomisja mija się z prawdą.

Podsumowanie. Film przedstawia następujący obraz:

– dowodzący zamachem strasznym demiurg o pseudonimie „Moskwa” nakazuje fałszywe sprowadzenie,

– awaria powoduje rozpadanie się samolotu,

– w wielkim finale pasażerowie i załoga zostają dowybuchnięci termobarycznie.

Ale:”Moskwa” pozwala na sprowadzenie jedynie do 100m a rozpadanie zaczyna się poniżej 100m więc musiały działać dwa niezależne centra zamachowe, przy czym drugie dysponowało zdalnymi detonatorami o zasięgu tylko 100m. Interesy obu zbiegają się dopiero w wielkim finale.

Po ponad sześciu latach Macierewicz ze swoimi ekspertami z tragedii uczynili tragifarsę. Być może Kaczyński znajduje się już w takim stanie, że odpowiada mu śmierć brata od bomby sanescobarycznej ale te bzdury łykają bez popitki ludzie sterujący nawą państwową.

Post scriptum. Film nie został opatrzony żadnymi informacjami o autorach. Po prezentacji „strasznego filmu” Misiewicz został nagrodzony lukratywną posadą. Misiewicz był redaktorem a faktycznie autorem raportów Zespołu Parlamentarnego. Był też „menedżerem projektu” filmu ZP z czerwca 2015 roku.

salon24.pl

Kaczyńskiego turbulencje z Misiewiczem

Proszę nie rozdziwiać gąb. Prezes tak mówi i tak będzie. Oczywiście, rozumienie tego jest poza naszym zasięgiem. Ale najpierw prezes zawiesi Misiewicza jako członka.

Tak o tym prezes powiedział na konferencji prasowej: „Podpiszę decyzję o jego (Misiewicza – przyp. W. M.) zawieszeniu w prawach członka partii, a także podjąłem już decyzję o powołaniu komisji PiS ds. zbadania całej tej sprawy. Zarówno tego ostatniego wydarzenia, jak i tych poprzednich. W okresie między posiedzeniami Komitetu politycznego, prezes partii w PiS wypełnia funkcję Komitetu, więc mam prawo powołać taką komisję i z tego prawa mam zamiar skorzystać”.

W miedzyczasie Brudziński na kalkulatorze pod stołem mnoży 50 tys. razy ilość miesięcy, czyli 12 – i wychodzi mu 600 tys. zł. Nie jestem pewien, czy Brudziński przeżyłbym chwilę, gdy ekran kalkulatora wyświetliłby wysokość premii Misiewicza w Polskiej Grupie Zbrojeniowej?

Dla nas normalnych ludzi taki język polski musi być nienormalny, bo to nie język polski. Wszak publikacja jest prawdziwa, widziałem ja na własne oczy, nieprawdziwe mogą być informacje w publikacji. Streszczając ten komunikat PGZ informuje, że Misiewicz nie zarabia 50 tys. zł miesięcznie. Lecz nie podają : ile zarabia. Przecież może więcej zarabiać.

Ta katastrofa z przykładowymi Misiewiczami zapowiada się na katstrofę smoleńską o zasięgu ogólnopolskim. Wyrżniemy w bagno tak, że możemy niepodległości nie pozbierać, tak nas rozpirzy.

—

ŚRODA, 12 KWIETNIA 2017

Sasin: Pomnik ofiar katastrofy będzie zlokalizowany na zbiegu ulic Krakowskie Przedmieście i Karowej